Volgers van This Way weten waarschijnlijk wel dat Charly van den Braak, de oprichter van dit bedrijf ook ambassadeur van Sigma is. Sinds ze fotografeert met de Sigma 60-600mm is ze helemaal verliefd en daar schreef ze een blog over die we je niet willen onthouden. Remco Stunnenberg van Sigma Benelux interviewde Charly over de lens dus ook dit verhaal raden we je van harte aan.
__
Mensen die het werk van mij kennen weten dat ik graag met een telelens fotografeer. Jaren heb ik met een Fujifilm camera gefotografeerd waardoor ik door de cropfactor nog wat extra millimeters had ten opzichte van een fullframe camera. Afgelopen jaar maakte ik de stap naar Sony en precies op dat kwam Sigma om de hoek kijken. Ze vertelde mij over het Sigma 60-600mm f/4.5-6.3 DG DN OS Sports objectief waarbij ik alleen even moest kijken of het gewicht niet te veel was om continu mee te dragen.
In Nederland heb ik de 60-600 inmiddels al enkele maanden gebruikt en vanaf het eerste moment viel ik als een blok voor deze lens. Ik fotografeer eigenlijk bijna altijd vanaf een statief waardoor ik vooral in een rustige omgeving op mijn gemak zoek naar een compositie. Ik heb mezelf het afgelopen jaar de uitdaging gegeven om wat meer vanuit de rust te fotograferen en goed te realiseren wat ik allemaal om me heen zie. Wat gebeurt er qua lijnenspel, qua kleuren en hoe kan ik mijn compositie nog beter maken. Misschien herken je het wel dat je op een ochtend of avond met perfecte omstandigheden helemaal overenthousiast wordt van alle het moois om je heen. Je wilt het beste licht vangen en geen moment missen. Eenmaal thuis denk je ‘Ah nee! Had ik mijn camera nu maar iets naar links gedraaid voor een betere compositie.’. Yep, that’s me. Die rust kan bij mij al verstoord worden door het moeten wisselen van een lens maar sinds ik met deze lens fotografeer ben ik een stuk meer ontspannen.
Scherp aan de randen
Door het grote bereik zie ik binnen enkele seconden of ik meer of minder millimeters nodig heb en hoef ik geen lens te wisselen. Ok, uitzondering daar wanneer ik echt een groothoekbeeld wil maken maar zoals ik al zei; ik hou van een telelens. Doordat ik nu met een fullframe camera fotografeer heb ik ook iets meer verschil in scherptediepte in vergelijking met de eerdere crop-camera. Maar het viel me al direct op dat wanneer mijn onderwerp verder weg is en ik dus de volle 600mm nodig heb de foto zelfs aan de randen nog erg scherp is! Chapeau voor Sigma.
Het echte werk!
In Nederland heb ik de tijd gehad om de lens in alle rust te gebruiken maar het werd tijd voor het echte werk! Geen rust maar chaos, snel, snel, snel! Ik pakte mijn koffer en cameratas om Kazachstan en Kirgizië te ontdekken voor een fotoreis en greep direct te de gelegenheid om hier de lens nog beter te leren kennen. Ik was er al op voorbereid dat er veel roofvogels en wildlife in Kazachstan leeft en dat net als in veel andere landen tussen de bergen het licht continue veranderd. Dat klinkt als de ideale setting om te zien hoe snel, scherp en handzaam de lens is.
Verliefd tot over mijn oren
De eerste ochtend bij Altyn Emel National Park was al een ochtend vol verrassingen. Na een prachtige zonsopkomst reden we op ons gemak terug naar de accommodatie voor een goed ontbijt. Ik had de camera naast me op de achterbank van de auto en zat wat na te genieten van de pracht die ik zojuist gezien had en bekeek de kristallen die ik gevonden had in de natuur. Een seconde later trapte de chauffeur op de rem “KULAN!”. Ik greep mijn camera met de Sigma 60-600mm, opende het raam en probeerde door de viewer de ezel te vinden. En BENG! Door de beweging van het prachtige dier detecteerde de autofocus hem zo snel dat ik zonder veel moeite de tijd had om foto’s te maken. Wauw. Slechts 10 seconden duurde het van stoppen tot fotograferen. De Kulan liep in alle rust weg en ik bekeek de foto’s ietwat bezorgt want dit ging zo snel dat ik er waarschijnlijk naast zat. Maar niets was minder waar, een haarscherpe foto van de Kulan in het Kazachse landschap. Indrukwekkend of geluk? Ik was in ieder geval verliefd tot over mijn oren, op de ezel of de lens?
3.2.1…. GO!
We reden aan de rand van een gigantische onweerbui. We hoorde het gerommel in de verte en je zag de wolken rollen door de lucht. Iedere seconde leek de bui flink dichterbij te komen maar we stonden nog op een mooie afstand om toch te kunnen fotograferen. Ik heb weinig ervaring met het fotograferen van dit soort weer en dus besloot ik van het moment te genieten. Voor alle zekerheid nam ik toch mijn camera zonder statief even mee naar buiten want je weet maar nooit. Ik zorgde dat de beeldstabilisatie aanstond en speelde wat met de lens. Helaas voelde ik de eerste regendruppels al vallen en leek het me veiliger om weer terug naar de auto te gaan. Niet alleen voor mijn eigen veiligheid, ook die van de lens. Helaas was de regenbui sneller hielden we het niet droog. Tegelijkertijd was dit ook wel het moment om dan toch een mooie foto te maken dus 3, 2, 1 en GO! Ik draaide snel een keer om en maakte een foto. We sprongen in de auto en reden door, weg uit dit noodweer. Ook daar wist de lens weer een stukje van mijn hart te veroveren. De regendruppels gleden zonder moeite van lens af door de speciale olieafstotende coating die erop zit en door de snelle autofocus en beeldstabilisatie is er een haarscherp beeld uit gekomen!
Wat een droom
Terwijl ik deze tekst typ luister ik naar een mooi instrumentaal nummer, zo’n nummer waar je weer even helemaal terugdenkt aan mooie momenten, in dit geval het moment dat we uit deze onweersbui reden en de lucht langzaam weer opklaarde. In de verte zagen we een grote groep wilde paarden maar te ver voor een goede foto. We trokken onze wandelschoenen aan en maakte ons klaar voor een wandeling naar een kloof. Het licht scheen kort door de wolken en achter de bergen vandaan komt ineens een andere groep wilde paarden aanrennen. Blij dat de zon weer scheen, blij met hun vrijheid en blij dat ze zo hard als ze kunnen door de velden van Kazachstan te rennen. Ik hoefde maar een ding te doen en dat was mijn camera richten op dit moment en klik! De juiste instellingen stonden al gereed en ik fotografeerde een hele reeks foto’s die stuk voor stuk scherp zijn. Gelukkig duurde dit moment ook niet heel lang want dit is het eerste moment waarop ik dacht ‘oef, nu is het toch wel een zware lens, zo zonder statief’. Toch is in alle maanden fotograferen dit het enige moment waarin het gewicht een ding was.
Topklasse
In mijn fotografie carrière heb ik heel wat telelenzen in mijn handen gehad maar deze lens overtreft toch wel al mijn verwachtingen. De foto’s zijn scherp, vol detail, snelle autofocus en niet te vergeten de korte minimale scherpstelafstand van 45cm waardoor je van dichtbij foto’s kan maken. Leuk voor intimate landscapes en zelfs wat macrobeelden. Al met al een echte allround lens. Het gewicht is niet eens een minpunt als je bekijkt wat de lens allemaal kan. Ik ben er verliefd op geworden en als je me buiten ziet fotograferen durf ik bijna met zekerheid te zeggen dat deze lens op de camera zit!
